Alkoholizm jest epidemią o światowym zasięgu. Z zaskocze­niem stwierdzam, że przypadkowo odkrywam tę chorobę u bar­dzo wielu osób – proszę mi wierzyć, to rzeczywiście jest cho­roba. Najgorszą rzeczą w tym nałogu jest negacja. Czyjeś uza­leżnienie od alkoholu może być jasne i oczywiste dla całego otoczenia, ale jeżeli sam alkoholik nie uzna swojego nałogu, nikt nie będzie w stanie mu pomóc. Bez pomocy alkoholizm jest tak niebezpieczny jak najgorszy przypadek raka jelita gru­bego. Piszę o tym wszystkim, ponieważ alkohol jest również czynnikiem zwiększającym zagrożenie rakiem jelita grubego.

W mojej praktyce staram się zidentyfikować osoby, które mają problemy związane z nadużywaniem alkoholu lub są na­łogowcami i nie zdają sobie z tego sprawy. Mogę wtedy rozma­wiać z nimi na temat niebezpieczeństw związanych z alkoho­lem i alkoholizmem i wyjaśniać, jakie jest najlepsze wyjście z tej sytuacji. Zwykle zadaję cztery pytania, dzięki którym mogę ocenić stopień nałogu:

♦    Czy kiedykolwiek pomyślałeś, że powinieneś skończyć z pi­ciem?

♦    Czy denerwowałeś się, gdy ktoś krytykował ciebie i twoje pi­jaństwo?

♦    Czy kiedykolwiek miałeś poczucie winy z powodu picia?

♦    Czy na drugi dzień rano po przepiciu stosowałeś „klina”, żeby się pozbyć kaca?

Jedna odpowiedź „tak” oznacza, że mój pacjent nadużywa alkoholu, więcej niż jedno „tak” oznacza, że pacjent najpraw­dopodobniej jest alkoholikiem. W każdym przypadku osoba taka powinna się zgłosić do lekarza rodzinnego i zasięgnąć in­formacji o programach leczniczych dla osób nadużywających alkoholu.

Z drugiej strony, jeżeli pijesz tylko sporadycznie w towarzy­stwie, pamiętaj, że nawet umiarkowane spożycie alkoholu (jed­no piwo lub jeden kieliszek wina, jeden drink lub jeden kieli­szek czegoś mocniejszego) zwiększa zagrożenie rakiem jelita grubego, choć wiele badań wskazuje, że takie umiarkowane spożycie alkoholu działa dobrze na serce. Jeżeli wierzysz w to, pomyśl o swoim jelicie grubym i reszcie organizmu, zanim uży­jesz alkoholu w celach „leczniczych”.