Co to jest?

Sigmoidoskopia jest to zabieg diagnostyczny, dzięki któremu można wykryć obecność guzów rakowych i polipów w odbyt­nicy i dolnym odcinku okrężnicy. Wykonując sigmoidoskopię, można również wykryć przyczyny: krwawienia z odbytu, bie­gunki, a także pewnych rodzajów zapalnych stanów jelita gru­bego. Podczas wziernikowania ogląda się tylko odbytnicę i esicę – część jelita grubego położoną między odbytem a zstępują­cym odcinkiem okrężnicy. Jeżeli podczas wziernikowania na­trafi się na polipy lub guz rakowy, można je od razu usunąć lub pobrać wycinki np. z guza.

Muszę być szczery w ocenie tego zabiegu. Jeżeli chodzi o roz­poznanie raka jelita grubego, zabieg ten nie jest już popularny. Po prostu pozwala on na zbadanie tylko dolnych odcinków jeli­ta grubego i wszelkie nieprawidłowości położone poza zasię­giem wziernika nie zostaną zauważone. Sigmoidoskopia jest podobnie niekompletnym zabiegiem jak mammografia tylko jednej piersi. Jeżeli lekarz zleci sigmoidoskopię i nie potrafi podać logicznego powodu tej decyzji, pacjent ma prawo doma­gać się przeprowadzenia kolonoskopii.

Kto wykonuje badanie

Sigmoidoskopia jest zwykle wykonywana przez lekarzy rodzin­nych lub gastroenterologów w gabinecie lekarskim, przychod­ni lub szpitalu.

Przed badaniem

Aby przygotować się do tego badania, należy oczyścić dolną część jelita grubego z masy kałowej, aby badający mógł lepiej się przyj­rzeć ścianie jelita. Używa się do tego celu wielu różnych prepara­tów. Lekarz zaleci użycie jednego z nich; należy postępować ściśle według jego wskazówek. Zwykle na kilka godzin przed badaniem stosuje się jedną lub dwie lewatywy przeczyszczające.

Sposób wykonania

Badanie zwykle nie wymaga uspokojenia za pomocą leków, a więc może spowodować pewien dyskomfort. Wziernik esicy to w zasadzie aparat podobny do wziernika okrężnicy, ale od­powiednio krótszy. Jest to więc giętka rura zaopatrzona w świa­tłowód, kamerę oraz kanał woda-powietrze i kanał biopsyjny. Są dwa typy aparatów: jeden o długości 35, drugi o długości 60 centymetrów. Dłuższy wziernik jest lepszy, ponieważ pozwala na obejrzenie dalszych odcinków dolnej okrężnicy. Podczas wprowadzania wziernika pompuje się powietrze, aby móc od­powiednio wprowadzać wziernik i oglądać ściany jelita. Może to spowodować ból i chęć oddania gazów (pamiętajmy, że za­bieg jest wykonywany bez uspokojenia). Na tym etapie badania pomagają głębokie wdechy.

Pacjent może oglądać obraz swojego jelita na ekranie telewi­zyjnym. Zabieg trwa około 5 minut.

Ryzyko

Istnieje minimalne niebezpieczeństwo przebicia ściany jelita. Jeżeli usunięto polip, może nastąpić krwawienie, podobnie jak podczas opisanego wcześniej wziernikowania jelita grubego.

Po badaniu

Pacjent po sigmoidoskopii nie wymaga specjalnej opieki. Jeżeli wystąpi krwawienie lub ból, należy zawiadomić lekarza.

Wyniki

Jeżeli podczas sigmoidoskopii wykryje się polipy lub inne zmia­ny, należy wykonać pełną kolonoskopię. Zwykle obecność po­lipów lub guzów w odcinku jelita zbadanym podczas sigmo­idoskopii oznacza, że obraz w innych odcinkach jelita może być podobny.