W rzadkich wypadkach, w których chirurg nie może zespolić dwóch końców jelita po usunięciu guza, zachodzi konieczność wykonania tymczasowej lub stałej kolostomii. Zabieg ten polega na wykonaniu otworu w powłoce brzusznej, wyprowadzeniu przez ten otwór otwartego zakończenia jelita i przymocowaniu go do skóry. Masa kałowa z jelita wydostaje się na zewnątrz i wpada do specjalnego woreczka pokrywającego otwór i przymocowanego do skóry specjalnym klejem. Woreczek jest ukryty pod ubraniem, a pacjent, po krótkim przeszkoleniu, potrafi sam dbać o higienę zespolenia. Podczas pobytu w szpitalu przeszkolona pielęgniarka pomoże w wyborze odpowiedniego systemu i objaśni, jak dbać o zespolenie i wymieniać woreczki. Ponieważ pacjenci z zespoleniem nie potrafią świadomie kontrolować swoich stolców, muszą się oswoić z faktem, że ich układ pokarmowy i wydalniczy funkcjonują automatycznie.
Zwykle zespolenie wykonane jest tylko na jakiś czas, aby pozwolić tkankom jelita na wygojenie się po zabiegu. Gdy to nastąpi, tymczasowe zespolenie skórno-jelitowe zostanie zamknięte, a chirurg połączy z powrotem dwa końce jelita w jamie brzusznej. W wyniku tej drugiej operacji funkcje wydalnicze powinny powrócić do normy.
Konieczność wykonania tymczasowej kolostomii zachodzi, gdy duży guz zamyka całkowicie światło jelita. W takich przypadkach przygotowanie okrężnicy do operacji przez opróżnienie jej środkami rozwalniającymi jest niemożliwe. Wykonuje się wtedy tak zwaną „kolostomię odbarczającą”. Jest ona zwykle tymczasowa. Po pewnym czasie wykona się zespolenie końców okrężnicy, a kolostomię skórną – wyeliminuje.
Czasami może zajść potrzeba wykonania stałej kolostomii w zaawansowanym stadium guza lub w guzach umiejscowionych bardzo blisko odbytu, w których zaszła potrzeba usunięcia mięśni zwieraczy odbytu. Dla niektórych pacjentów wymagających kolostomii myśl o niej jest równie przerażająca jak myśl o raku. Nie jest jednak tak źle, jak to ludzie sobie wyobrażają. Jeszcze nigdy nie spotkałem pacjenta, który mając do wyboru kolostomię lub życie, żałował, że żyje!
Kolostomia nie wymaga radykalnej zmiany stylu życia. Można korzystać ze wszystkich normalnych przyjemności życiowych – pracy, podróżowania, seksu, pływania, ćwiczeń fizycznych i sportów. Na szczęście liczba pacjentów z kolostomiami stale się zmniejsza dzięki wczesnemu rozpoznawaniu i ciągłym postępom techniki chirurgicznej.