Cała prawda o nowotworze jelita grubego
Zycie jest pełne niespodzianek. Pewnego dnia możemy się nagłe dowiedzieć, że u kogoś znajomego, u kogoś, kogo kochamy, a może nawet u nas samych rozpoznano raka okrężnicy lub raka odbytnicy, choroby, które określamy wspólną nazwą raka jelita grubego. Niewątpliwie wiadomość ta wstrząśnie nami i spowoduje prawdziwy mętlik w głowie. Jeżeli diagnoza dotyczyła nas samych, przyjęcie jej do wiadomości może po prostu wydawać nam się niemożliwe. Co to wszystko może znaczyć? Czy to rozpoznanie jest równoznaczne z wyrokiem śmierci ?. Dlaczego to akurat musiało trafić na mnie?
Rak może nagle i niespodziewanie wkroczyć w nasze życie, dotknąć nas pośrednio lub bezpośrednio. Ta bezlitosna prawda dotyczy również raka jelita grubego. Każdego roku u 150 tysięcy mieszkańców Ameryki Północnej rozpoznaje się raka jelita grubego, a ponad 57 tysięcy z nich umrze na tę chorobę. Rak jelita grubego jest drugą najczęstszą przyczyną śmierci z powodu nowotworów (dane te dotyczą łącznie kobiet i mężczyzn). Powyższe dane przypominają nam fakt, którego wiele osób nie chce dostrzec: nowotwór jelita grubego występuje stosunkowo często i jest powodem śmierci wielu osób.
Lecz nie wszystkie fakty o raku jelita grubego są tak pesymistyczne. Dobra – ba, wspaniała wiadomość brzmi, że rak ten, rozpoznany w najwcześniejszym stadium, jest uleczalny w 90% przypadków! Niestety jednak nie możemy dać się zbytnio ponieść optymizmowi, bo muszę dodać, że rzadko udaje się nam rozpoznać tę chorobę w jej najwcześniejszym uleczalnym stadium, a to dlatego, że zbyt mało osób poddaje się badaniom przesiewowym.
Z badań opublikowanych w Harvard Survey on Cancer Prevention wynika, że 80% Amerykanów nie poddaje się zalecanym badaniom przesiewowym. Niewątpliwie wiele osób po prostu obawia się takich badań jak wziernikowanie (kolonoskopia) ze względu na to, że sam zabieg i przygotowania do niego nie są przyjemne. Co gorsza, wielu lekarzy nie zaleca tych badań i nie zachęca swoich pacjentów do ich przeprowadzenia! Tylko niewiele osób rozumie, że zignorowanie tych badań oznacza utratę sposobności rozpoznania i usunięcia polipów, mogących przekształcić się w nowotwór złośliwy. Długoterminowe rokowanie u pacjentów, u których do takiego przekształcenia doszło, jest dużo gorsze.
Rak jelita grubego ma częściowo podłoże dziedziczne, ale w dużym stopniu zależy od stylu życia: diety, palenia tytoniu, stopnia aktywności, ćwiczeń fizycznych, a także od tego, jak często poddajemy się badaniom przesiewowym. Te wszystkie problemy omówię na dalszych stronach tej książki. Obecnie lekarze są zdania, że wprawdzie rak jelita grubego ma podłoże dziedziczne, ale w wielu przypadkach można mu zapobiec przez odpowiedni tryb życia, a także przez regularne poddawanie się badaniom przesiewowym. Pomyślmy tylko: chorobę można pokonać, podejmując odpowiednie decyzje odnośnie do badań diagnostycznych i leczenia oraz prowadząc odpowiedni tryb życia.