Bardzo wiele różnych odchyleń od normalnego stanu zdrowia może zwiększyć stopień zagrożenia rakiem jelita grubego. Jednym z najpoważniejszych czynników jest fakt zachorowania na tego raka w przeszłości. Nawet jeżeli doszło do całkowitego wyleczenia tego nowotworu, ryzyko ponownego zachorowania jest większe niż ryzyko u normalnych osób w porównywalnym wieku, które dotychczas nie chorowały. Również historia nawracających polipów gruczolakowatych, szczególnie jeżeli te polipy były duże i liczne, stawia pacjenta w grupie podwyższonego ryzyka. Inny rodzaj polipów – polipy rozrostowe (hyperplastyczne) – nie jest uważany za zwiększający zagrożenie rakiem jelita grubego.
Inny czynnik zwiększający zagrożenie to nieswoiste choroby zapalne jelit: choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W chorobach tych występuje zapalenie ściany jelita, pojawiają się owrzodzenia i ropnie. Choroba Leśniowskiego-Crohna może obejmować zarówno jelito cienkie, jak i grube (lub oba), wrzodziejące zapalenie jelita grubego lokalizuje się w okrężnicy i odbytnicy. A zatem jeżeli ktoś długotrwale cierpi na którąś z tych chorób, należy do grupy podwyższonego ryzyka. Jedną z przyczyn tej zależności może być fakt, że w wypadku owrzodzenia komórki muszą się szybko dzielić, aby uzupełniać ubytki tkanek. Z tego względu mają mniej czasu na naprawę DNA, a uszkodzenia DNA w komórkach jelita mogą prowadzić do raka*.
Ponadto pewne dane wskazują, że niektóre pokrewne postacie raka: śluzówki macicy, żołądka lub jajnika zwiększają stopień zagrożenia rakiem jelita. Wstępne badania zdają się wskazywać na podobny związek między rakiem piersi a rakiem jelita grubego: kobiety, które miały raka piersi, być może również należą do grupy podwyższonego ryzyka. Te postacie raka nie są oficjalnie włączone w czynniki zwiększające zagrożenie rakiem jelita grubego, ale lekarz w indywidualnych przypadkach może je wziąć pod uwagę, zalecając wcześniejsze rozpoczęcie badań przesiewowych.
Podobnie jak z historią rodzinną, dobrze jest przygotować na piśmie własną historię choroby i pokazać ją lekarzowi podczas wizyty. Może się to przyczynić do uratowania twego życia!